Όταν κάποιος ακούει κάτι για Βόρεια Ελλάδα, το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό του σίγουρα είναι ΚΡΥΟ, βόρειος αέρας και ίσως αν την έχει επισκεφθεί, μια ευχάριστη αλλαγή στη διάθεση τα χρώματα και το φως της μητέρας φύσης καθώς αυτή απλώνει το γενναιόδωρο χέρι της. Λίγο κάτω από την πρώτη σκόνη βρίσκεται η ανεξίτηλη ιστορία με βάλτους, βουνά, αγώνες, σκληρή δουλειά και πιο κάτω η ιστορία με παρανοϊκούς Οθωμανούς, αυτοκρατορικούς βυζαντινούς, Ρωμαίους κατακτητές που μάζεψαν ότι βρέθηκε μπροστά τους και θρυλικούς Μακεδόνες.

Ηταν ξεκάθαρο λοιπόν σ’ εμάς ότι στο νόημα και τη γεωγραφική θέση αυτού του εγχειρήματος υπήρχαν κομμάτια από σπαράγματα ιστορίας και ιστοριών αλλά και ελπιδοφόρες ιστορίες νέων χωρών στην οινοπαραγωγή, στον πολιτισμό και στην επιτυχία. Και τα σταφύλια, καλώς ή κακώς, δεν συγκινούνται από μάχες, ανταγωνισμούς,την ανθρώπινη ιδιοτέλεια, παράνοια , επιπολαιότητα ή χρήμα. Μπορούν αντίθετα να συγκινούν, να κερδίζουν καρδιές και φιλίες, να επηρεάζουν ή δημιουργούν ακόμη και πολιτικές ή συμμαχίες αιώνων μέσα από τη δική τους λογική, αίσθηση και γεύση. Για αυτό βασική μας επιθυμία ήταν η γενναιοδωρία της βορειότερης φύσης, να περάσει στα κρασιά μας μέσα από επιλογές για τις ποικιλίες που θα φυτεύαμε.

Ηταν ξεκάθαρο επίσης ότι για να γίνει αυτό έπρεπε να νοιώσουμε εμείς βαθιά τον χαρακτήρα των ποικιλιών και μετά να δουλέψουμε ταπεινά να γεννηθεί μία ιστορία αγάπης. Μία ιστορία αγάπης της φύσης με τα κλήματα αυτά και χάρη σ αυτή τη σχέση τα κρασιά μας να γίνουν γενναιόδωρα, απολαυστικά και με χαρακτήρα που εκφράζει τον νέο τόπο που γεννήθηκαν.

Με αυτές τις φαινομενικές αντιθέσεις για εφόδιο και με έκθαμβους θαυμαστές δύο ντόπιους γάτους, με αυτοσαρκασμό, ψυχρολουσίες σαν ενισχυτικά στη μνήμη, την ευφορία και την έμπνευση έγινε η αρχή. Το έργο ξεκίνησε με τα χωράφια, τον πρώτο μας μικρό τρύγο και την πρώτη οινοποίηση που έγιναν το 2011.